Сулҳ баҳорест, баҳор оварад, Равнақи шодиву барор оварад. Сулҳ диҳад шаршараи ҷӯи об, Сулҳ диҳад ҳусни пур аз обутоб.
Ростгӯӣ ва росткорӣ аз шумори он хислатҳои ҳамидаи инсонист, ки ба иродаву шуури ҳар кас вобаста аст.
Нафсу шайтон мебаранд аз раҳ туро. То биандозанд андар чаҳ туро. Фармуда Фаридуддини Аттор. Кору кирдори ношоиста, амали номатлуб касро аз роҳи дурусти ҳаёт гардонда, ӯро рӯ ба табоҳиву заволӣ меорад.
Тоҷикистон, меҳри покат дар дилу ҷони ман аст, Офтоби шӯълапошат соя бар сад гулшан аст. Меҳри поки мардумат меҳри бузурги модарон, Мардуми меҳмоннавозат фахри даврони ман аст.
Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олӣ, ки моҳи ноябри соли 1992 дар шаҳри бостонии Хӯҷанд баргузор шуд, ба ташкили давлату ҳукумати нави Тоҷикистон замина гузошт.
Шарму ҳаё ҳусну зиннати инсон аст. Ҳар шахсе, ки бошарму ҳаёст ҳамеша аз хислати ҳамида, мисли фазлу дониш, заковат ва ҳунар, фарҳанг бархӯрдор аст.
Парчамҳо таърихи беш аз 3000 сола доранд. Аввалин парчамҳо дар Чин, Миср ва Эрони Қадим пайдо шудаанд. Дар Авесто дар бораи парчамҳои Бохтари Қадим ва дирафшҳои душманони он зикр шудааст.
Давлати мустақил давлатеро меноманд, ки дорои рамзҳои давлатӣ, сарҳад, артиш мебошад. Дар баробари ҳамаи ин ҳар як давлат қонуни асосӣ дорад, ки дар он ҳуқуқ ва вазифаҳои шаҳрвандонаш сабт шудаанд.
Одамонро ба тарзи ҳаёти солим боваркунондан – асоси саломатии хуб-яке аз вазифаҳои онҳоест, ки дарди мардумро кам карданианд.
Нуриддин Абдураҳмони Ҷомӣ аз шоирон ва олимони намоёни адабиёти қарни XV-и тоҷик буда, дар вилояти Ҷоми Афғонистон зоида шудааст.
Нақша: Муқаддима 1.Зиндагиномаи Мирсаид Миршакар 2.
Нақша: Сарсухан Мазмуни бадеии романи «Шодӣ»Симои ШодӣХулоса Ҷалол Икромӣ чун нависандаи бузург дар адабиёти давраи шӯравӣ маълуму машҳур гардидааст.
Адабиёти форс-тоҷик осмони паҳноварест, ки ситорагони дурахшони бешумор дорад.
Тоҷикистон, Тоҷикистон, Мекунам шукри каму бисёри ту. Мекунам шукрона аз озарму озори ту, Аз ту ман сарват намехоҳам. Ватан ҳастӣ, бас аст, Бо хасу хорат баробар зиндагӣ кардан бас аст.
Зан агар оташ намешуд хом мемондем мо, Норасида бодае дар ҷом мемондем мо. Модар! Калимаест зебо ва шуниданаш гуворо. Калимаест, ки ҳатто аз зебоии гул нозанинтар аст.